Daniël en Redgy al jaren actief

Plaatsingsdatum: 14-mrt-2011 13:02:59

OOSTENDE - Daniël Depovere en Redgy Vergaerde zetten al jarenlang hun schouders onder de werking van Medios. Daniël was erbij vanaf het prille begin, Redgy volgde vijf jaar later.

Met man en macht

"Leuk dat u er ons uitgepikt hebt voor dit interview, maar eigenlijk zouden hier alle medewerkers hun verhaal moeten kunnen doen. De meesten onder hen dragen in alle stilte hun steentje bij, maar hebben evenveel verdiensten als zij die wél in de schijnwerpers komen", prijzen de twee 74-jarigen de inzet van de vrijwilligers.

"Neem nu bijvoorbeeld Oscar Monstrey", zegt Daniël. "Een fantastische mecanicien, die bij wijze van spreken met een ijzerdraad wonderen kon doen. Die man heeft ons menig keer uit de brand geholpen toen we met onze konvooien richting Polen en Roemenië reden. Maar hij deed dat in alle anonimiteit en stond nooit op de eerste rij om lofbetuigingen in ontvangst te nemen... "

Redgy somt op zijn beurt een trits namen op van noeste medewerkers die altijd achter de schermen bleven. Zo vernoemt hij in één adem zuster Godelieve van de Sint-Jozefskliniek en zuster Veva en zuster Benedicte van het Heilig Hartziekenhuis. "In het Heilig Hart was het eerste onderkomen van Medios gevestigd. Wij verhuisden daarna achtereenvolgens naar een huis in de Aartshertoginnestraat, de kelder van het Sint-Andreasinstituut afdeling Franciscusstraat, het voormalige moederhuis Wante en ten slotte naar onze huidige locatie 'Zonnestraaltje', het vroegere Heilig Hart-schooltje. Met dank aan de burgemeester, want hij heeft zich persoonlijk geëngageerd opdat het stadsbestuur het schoolgebouw voor ons zou kopen. We zijn er wel met man en macht tegenaan moeten gaan om het complex deftig te restaureren, maar we zitten hier goed nu", weet Redgy. Op de vraag waarom iemand gedurende jaren aan een stuk een groot deel van zijn vrije tijd opoffert aan een initiatief als Medios kijken beide heren alsof je die vraag eigenlijk niet hoort te stellen. Voor hen is menslievendheid duidelijk iets vanzelfsprekend. "Het was en is niet altijd gemakkelijk, maar naast de kommer en kwel waarmee we vaak geconfronteerd worden, lachen we ook veel af. Jammer dat we niet meer met zoveel leden zijn als vroeger. Ooit waren we met 135 en bij de minste oproep stonden er meteen 70 à 80 klaar...", bedenkt Daniël.

(Rio)

27-10-2007